EMANET ve EHLİYET - İSLÂM İLMİHÂLİ

HİCRET'İN MÂHİYETİ - MEDİNE'DE; SİLÂHLI MÜCADELE

HİCRET'İN MÂHİYETİ

760- Kur'an-ı Kerim'de: "Nihayet Rabbleri onların (Dualarına) şöyle icabet etti: "İçinizden gerek erkek, gerek kadın -ki kiminiz kiminizden (hasıl olmadır) bir iş yapanın amelini ben elbette boşa çıkarmayacağım. İşte hicret edenlerin, yurdlarından çıkarılanların, benim yolumda işkenceye hakâret ve ziyana uğrayanların, muharebe edenlerin ve öldürülenlerin de andolsun suçlarını örteceğim ve andolsun canibimden bir mükâfat olmak üzere, onları altından ırmaklar akan cennetlere de sokacağım. (Daha büyük) ve güzel mükâfat ise Allah'ın yanındadır. (Allah'ı ve Resûlünü) tanımayanların (refah içinde) diyar diyar dönüp dolaşması sakın ha sizi aldatmasın. Azıcık bir faidedir o!.. Sonunda varıb sığınacakları yer cehennemdir. O ne kötü bir yatma yeridir."(110) hükmü beyan buyurulmuştur. Kâfirlerin şiddetli işkence ve hakaretlerine, İslâmı sürekli tebliğ ederek karşılık veren ve sabreden mü'minlere "Hicret" emri verilmiştir. Hicret edenlerin faziletleri ile ilgili Ayet-i Kerime'de kadınların ismi zikredilmeyince Hz. Ümmü Seleme (r.anha) Resûl-i Ekrem (sav)'e: "Hicret'in mükâfatı hususunda kadınlara dair birşey zikredilmiş olduğunu işitmedim"(111) diye mürcaatta bulunması üzerine bu Ayet-i Kerime inzal buyurulmuştur!..

761- Mekke toplumunda; insanların kendi kendilerini ilâh yerine koyarak ve sembol olarak bazı heykelleri önlerine alıp, "Şirki" iktidar haline getirdikleri malûmdur. Resûl-i Ekrem (sav)'in tebliği sonucu iman eden mü'minler ise; Allahû Teâla (cc)'nın indirdiği hükümlere muhatabtırlar!.. Dolayısıyla İslâm ahkâmı ile küfür ahkâmı karşı-karşıyadır!.. Mü'minlere silâhlı mücadele yapma hususunda da herhagi bir emir verilmemiştir. Aksine hâla silâhla mücadele caiz değildir.(112) Bu durumda iki ihtimal sözkonusudur:

Birincisi; içinde yaşadıkları mekke toplumunun şartlarına ve "Darû'n Nedve'nin" çıkardığı kanunlara boyun eğme!.. Ki bu iman'dan sonra; küfrü seçip Tağut'a teslim olma manasına gelirdi.

İkincisi; Mekke civarında bulunan mağara veya evlere çekilip, kat'iyyen ses çıkarmama!.. Bu da mümkün değildir; zira tebliğ etme sürekli farzdı. Mekke müşriklerinin işkenceleri tahammül sınırını zorlayınca, Sahabe-i Kiram, Resûl-i Ekrem (sav)'e müracaatta bulundular. Resûlullah (sav): "Habeşistan'a gidiniz. Orada halkına zulmetmeyen bir Kral var, doğrulukla tanınmış, Sizler korunmuş olursunuz, ta ki Allahû Teâla (cc) size ve bana bir kurtuluş nasib buyursun"(113) diyerek, hicrete izin verdi. Hz. Lût (as)'tan sonra yapılan ilk hicret budur. Nitekim Hz. Osman (ra) zevcesini merkebe bindirip herkesten önce yola çıktığı haber verilince Resûl-i Ekrem (sav): "Lût peygamberden sonra ailesini yanına alıp Allah yolunda hicret eden ilk insan Osman'dır"(114) buyurdular.

762- Birinci ve ikinci Habeşistan hicretleri; Mekke hükümetini zor duruma düşürmüştür. Zira insanları sadece "Allah'a iman edib, Tağut'u reddetiği" için; suçlu ilân eden, müşrik düzen'in mahiyetinin öğrenilmesini arzu etmemişlerdir. Nitekim Darû'n Nedve'de toplanıp durumu müzâkere ettiler. Daha sonra Abdullah b. Ebi Rebia ve Amr B. Ass'ı; Habeşistan Kralı Necaşi'ye elçi olarak göndermeye karar verdiler!..(115) Bütün mesele; Habeşistan'a hicret eden mü'minleri geri getirmek ve işkenceye devam etmek!..

763- Birinci ve İkinci Akabe Bey'atlarından sonra; Medineli mü'minler Resûl-i Ekrem (sav)'i sürekli olarak davet ediyorlardı!.. Esasen üç yıl süren korkunç tecrid hayatı mü'minleri iyiden iyiye güçsüz bırakmıştı. İslâm tarihine "Haberû's Sahife" diye geçen bu olay; "Darû'n Nedve'nin" sakinlerinin (Şehir Parlementosunda görevli Tağut'ların) "Darû'l Erkam'a" çekilen mü'minlere karşı kininin bir belgesiydi. Bu ambargo sırasında; açlıktan ölen çocukların ve iniltileri Mekke'yi saran ihtiyarların durumu tefekkür edilirse; küfrün ne kadar "necis" olduğu kavranır!..

764- Mekke Hükümeti'nin Resûl-i Ekrem (sav)'e ve mü'minlere yaptığı işkenceleri bilen Ensar'dan El Abbas Ubade: "- Ya Resûlâllah!.. Eğer istiyorsan kılıçlarımızla seni taciz eden Mekke'lilere savaş açalım" diyordu. Resûl-i Ekrem (sav) ise "Henüz bununla emrolunmadık" buyurarak, onları da sabretmeye davet ediyordu.Ancak "Darû'n Nedve" bu işe kesin bir çözüm bulma zamanının geldiğine inanıyordu. Zira mü'minler; gizlice herşeylerini terkederek Medine'ye hicret etmeye başlamışlardı!.. Darû'n Nedve'de; "Necidli şeyh" kılığında şeytan'ın da iştirak ettiği, bir toplantı yapıldı.(116) Bu çok önemli bir kararın alındığı toplantı için Kur'an-ı Kerim'de: "Hani bir zaman o küfredenler seni tutub bağlamaları, ya seni öldürmeleri, yahud seni (yurdundan zorla) çıkarmaları için sana tuzak kuruyorlardı. Onlar bu tuzağı kurarlarken Allah da onun karşılığını (karşı tuzağını) yapıyordu. Allah tuzak kuranlara mukabele edenlerin en hayırlısıdır"(117) hükmü beyan buyurulmuştur. Resûl-i Ekrem (sav) "Hicret" emrini alınca; yatağına Hz. Ali (ra)'yi bırakarak, suikastçı kâfirlerin arasından Hz. Ebû Bekir (ra)'in evine vardı. Evet!.. Allahû Teâla (cc) suikast'la görevli kâfirlerin basiretini alıvermişti,bakıyorlardı ama göremiyorlardı. Hz. Ebû Bekir (ra) de "Hicret" emrini bekliyordu. Hz. Aişe (r. anha) validemiz o anı şöyle anlatıyor: "Vallahi o güne kadar sevinçten ağlandığını görmemiştim. Rasûlullah (sav) babam Ebû Bekir'e, beraber hicret edeceklerini söyleyince, Ebû Bekir sevinçten ağlamaya başladı."(118)

765- Darû'n Nedve'de; Necidli Şeyh'in (veya Şeytan'ın) teklifi ile alınan "Suikast" kararı hedefine varamamış ve Resûl-i Ekrem (sav)'in "Hicret" ettiği haberi yayılmıştır. Mekke Hükümeti; Resûl-i Ekrem (sav)'in "Medine'ye" varması halinde, durumun çok nazik hale geleceğinin farkındaydı, hepsi peşine düşmüşlerdi. Münadi'ler; Mekke müşriklerinin zenginlerinin ortaya koyduğu ikramiyeleri ilân etmek sûretiyle, işi câzip hale dönüştürüyorlardı. Mahir bir iz sürücü; Resûl-i Ekrem (sav) ve Hz. Ebû Bekir (ra)'in gizlendiği "Sevr" mağarasına kadar, hükümet askerleriyle birlikte gelmişti. Ancak Allahû Teâla (cc); Bir örümceğe, mağaranın ağzını ağlarıyla ördürtmüştü!.. Askerler mağaranın girişine geldiğinde Hz. Ebû Bekir (ra) endişeye kapılmış, Resûl-i Ekrem (sav) "-Tasalanma Allah(cc) bizimle beraberdir" diye onu teselli etmişti!.. Kur'an-ı Kerim'de bu olay şu şekilde izah buyurulmaktadır: "Eğer siz ona (Resûlüme) yardım etmezseniz (hatırlayın o anları ki) kâfirler onu (Mekke'den) çıkardıkları zaman bizzat Allah ona yardım etmişti. (O anlar, öyle anlardı ki Resûlullah ancak) ikinin ikincisinden ibaretti. O zaman onlar (Sevr dağının tepesindeki) mağaradaydılar. Peygamber o zaman arkadaşına (Hz. Ebû Bekir'e): "- Tasalanma, Allah hiç şübhe yok ki, bizimle beraberdir" diyordu. Allah O'nun (Hz. Ebû Bekir'in) üzerine sekinetini (Kuvve-i Maneviyesini) indirmiş, onu (Resûl-i Ekrem'i) görmediğiniz ordularla te'yid etmiş, kâfirlerin kelimesini (küfürlerini) alçaltmıştı. Allah'ın kelimesi ise; o çok yücedir. Allah mutlak galiptir. Yegâne hüküm ve hikmet sahibidir."(119)

766- Malûm olduğu üzere; mü'minlerin kendi içlerinden bir "Ulû'lemr" seçmelerinin asıl sebebi; İslâm'ın emirlerini hakkı ile edâ edebilmektir.(120) Çünkü bir çok ibadetin edâsı dahi, buna bağlıdır. İmam Ebû Muin En Nesefi: "Üzerimizde İslâm devlet başkanı olan imamı görmeden bir günün geçmesi caiz değildir. İmamet'in hak olduğunu kabul etmeyen kimse kâfir olur. Çünkü dînî hükümlerden bir kısmının caiz olması, imamın varlığına bağlıdır. Cum'a Namazı, Bayram Namazları ve yetimleri evlendirmek gibi!.. İmameti inkâr eden kimse farzları inkâr etmiş olur. Farzları inkâr eden de kâfir olur"(121) buyurmaktadır. Dikkat edilirse; "Ulû'lemr'i" inkâr etmek; başta cum'a namazı olmak üzere farzları inkâr etmek olarak ele alınıyor.(122) Hicret'te de durum farklı değildir; mü'minler için "Hicret"; bazen "vacip", bazen "sünnet" ve bazen de "Müstehab" olur. Ancak "Hicret'e karar verecek olan "Ulû'lemr"dir. Bir ülkede İslam'a uygun hayat yaşanamıyorsa ve müslümanlar zorla küfrün ordularına asker yapılıyorsa hicret etmek vecibe olur. Hicret; İslam cemaatinin muhafazası için eda edilmesi gereken salih amellerden birisidir.

MEDİNE'DE; SİLÂHLI MÜCADELE "FARZ" KILINMIŞTIR

767- Mekke'den "Medine'ye" hicret eden mü'minlerin; geride kalan bütün malları talan ediliyor!.. Faziletleri kelimelerle izah edilemeyecek olan Ensar; "Hicret eden" mü'minleri (Muhacirleri) bağrına basmıştır. Herşeylerini onlarla paylaşan Ensar hakkında Kur'an-ı Kerim'de: "Onlardan (Muhacirlerden) evvel Medine'yi yurd ve iman (evi) edinmiş olan kimseler, kendilerine hicret edenlere sevgi beslerler. Onlara (Muhacir'lere) verilen şeylerden dolayı göğüslerinde bir ihtiyaç (meyli) bulmazlar. İhtiyaçları bulunsa bile (onları) öz canlarından (Nefislerinden) daha üstün tutarlar. Kim nefsinin (mala olan) hırsından ve cimriliğinden korunursa, işte muradına erenler onların ta kendileridir"(123) hükmü beyan buyurulmuştur. Hz. Berâ (ra)'den rivayet edilen; Buhari, Müslim ve Tirmizi'de kaydedilen bir Hadis-i Şerif'te Resûl-i Ekrem (sav) şöyle buyurmuştur: "Ensar'ı ancak mü'min olanlar sever; münafıktan başkası da onlara buğz etmez. Ensar'ı seveni Allahû Teâla (cc) sever, buğz edene de Allahû Teâla (cc) buğz eder."(124)

768- İbn-i Abbas (ra)'den rivayete göre; Resûl-i Ekrem (sav) Mekke'den çıkarken Hz. Ebû Bekir (ra)'e: "-Bunlar kendilerine gönderilen peygamberi, yurdlarından çıkardılar. "Biz Dünya'da Allah'ın teslim olmuş kullarıyız ve biz ancak O'na dönücüleriz (El Bakara Sûresi:156)." Mutlaka helak olacaklar" buyurdu.(125) Harbin mübah kılındığına dair ilk Ayet-i Kerime de "Medine'de" nazil oldu;

"Kendileriyle mukaatele edilen (Yani düşmanların hücûmuna uğrayan mü'min)lere, uğradıkları o zulümden dolayı (Bilmukabele) harbe izen verdi. Şübhesiz ki Allah onlara yardım etmeye elbette kemaliyle kaadirdir."(126)

769- Ehl-i Sünnet ve'l Cemaat'in müctehid imamları; savaşı başlatan ve bilfiil devam ettiren Mekke müşriklerine karşı, tecavüzü önlemek ve meşru müdafaa haklarını kullanmak üzere Cihad'a izin verildiği hususunda müttefiktirler. Nitekim Kur'an-ı Kerim'de bu husus ayrıca tasrih buyurulmuştur.

"(Ey mü'minler) Ahidlerini bozan, o peygamberi sürüp çıkarmayı kuran ve bununla beraber ilk defa da sizinle kendileri (Muharebeye) başlayan bir kavim ile savaşmaz mısınız? Onlardan (Müşriklerden) korkacak mısınız? Eğer (Gerçekten) inanmış kimseler iseniz, kendisinden korkmanıza daha çok lâyık olan bir Allah vardır. Onlarla muharebe edin ki; Allah sizin ellerinizle onları azablandırsın, onları rüsvay etsin, size müşriklere karşı nusret versin, mü'minler zümresinin göğüslerini ferahlandırsın."(127)

770- İmam-ı Muhammed (rh.a): "Bundan sonra haram ayları geçtikten sonra savaşılması emredildi. Bununla ilgili olarak Allahû Teâla (cc) şöyle buyurur: " (Dokunulması) haram olan o aylar çıktığı zaman artık o müşrikleri nerede bulursanız öldürün, onları (esir) olarak yakalayın, onları hapsedin, onların bütün geçit yerlerini tutun. Eğer tevbe ederlerse (tevbelerini ve imanlarını tasdiyk için) namaz kılarlar, zekât verirlerse yollarını serbest bırakın. Çünkü Allah çok yarlığayıcıdır, çok esirgeyicidir."(128) Daha sonra da mutlak olarak savaş emrolundu: "Allah yolunda muharebe edin. Bilin ki şüphesiz Allah hakkı ile işitici, kemaliyle bilicidir."(129) Bu Ayet-i Kerime ile birlikte, mesele bir sonuca bağlandı. Emrin mutlak oluşu, her halûkârda ona uymayı gerekli kılıyor. Ancak savaşın farz oluşu, dini yüceltmek ve müşrikleri susturmak içindir"(130) Hükmünü zikretmektedir. İmam-ı Merginani: "Cihad; Allahû Teâla (cc)'nın dinini aziz kılma ve küfrün şerrini insanlar üzerinden defetmek için farz kılınmıştır"(131) buyurmaktadır. Emperyalist kâfirlerin; İslâm topraklarını istilâ ettiği günümüzde cihad; gücü yeten her mü'min üzerine "Farz-ı Ayn" olan bir ibadettir.

  ANASAYFA
b a
MEVZULAR
 • Takdim ve Önsöz
 • Genel Bilgiler
 • Tevhid ve Sıfat İlmi
 • Temizlik Bahsi
 • Namaz Bahsi
 • Cihad Bahsi
 • Oruç Bahsi
 • Zekât Bahsi
 • Hac ve Kurban Bahsi
 • Nikah Bahsi
 • Had ve Hudud Bahsi
 • Rızık-Kazanç Bahsi
 • Adâbı Muaşeret Bahsi
 • Adâlet Bahsi
 • Miras Hukuku Bahsi
 • Çeşitli Meseleler
 • Mevzuların Tam Listesi
 
 • ANASAYFA
MURABIT